Thuisonderwijs: ik leer zo ontzettend veel!

Het zijn bijzondere tijden, dat weten we ondertussen wel. Het zijn – hopelijk – zelfs unieke tijden waarin wij leven. Net als elke ondernemer ervaar ik directe invloed van de crisis op het dagelijks leven. Maar wel op een heel erg bevoorrechte wijze. En daar ben ik mij erg van bewust.

De (terechte) maatregelen van de overheid hebben er voor gezorgd dat we thuis moeten balanceren tussen de aandacht van drie kinderen, werk, familie, thuisonderwijs, opdrachtgevers en wat al niet meer. De eerste week was flink zoeken met al die ballen in de lucht. Ik kan mij voorstellen dat dit bij veel gezinnen het geval was. Want wat een voorrecht is het om je kinderen door deze bijzondere tijden heen te mogen leiden, maar hoe doe je dat zonder alle andere ballen te laten vallen?

De harde les kwam al heel snel…dat is gewoon niet mogelijk. In ieder geval niet voor mij. Ik leerde heel snel dat ik (nog) niet (voldoende) hersteld ben van de laatste depressie en dat de medicatie zijn werk deed. Ik liep tegen mijn grenzen aan, zowel mentaal, maar vooral fysiek. Ik voelde dat ik voor het avondeten er al (in wielertermen) volledig aflag. En zoals elke ouder weet, bij het avondeten heb je de energie van een heel peloton nodig. Ik prijs mij erg gelukkig dat ik de signalen vroeg heb kunnen herkennen dat ik ook nog eens een begripvolle opdrachtgever vond in de Gemeente Zwolle. Natuurlijk kon ik even alles op pauze zetten en de balans opmaken.

Wat vorige week volgde was een week vol leerzame momenten. Wist je dat het bouwen van een insectenhotel zo leuk kan zijn dat je niet eens door hebt dat je kinderen al lang iets anders aan het doen zijn? Of dat juffen en meesters van de basisschool heel creatief en vooral liefdevol zijn over “hun” kinderen uit de klas? Ik leerde ook dat je jezelf nooit in vieren kan delen, hoe graag je dat ook wilt. Maar ik leerde ook dat ik mij prima de hele dag met 5 kinderen in de leeftijd 1 tot 7 jaar kon vermaken. Ik leerde ook dat als je een boomhut maakt, dat je niet op je vingers moet slaan (had ik misschien al moeten weten…). Dat thuisonderwijs…ik kom er slimmer uit.

Aan het eind van de week kon ik de balans opmaken. Het feit dat ik mijn kon concentreren op mijn gezin zorgde ervoor dat we samen deze situatie veel beter aankunnen. En dat precies, mijn gezin, was ooit de reden om ondernemer te worden en flexibel te kunnen zijn als het nodig was. En of het nu nodig is? Ik denk het wel. Dus afgelopen vrijdag viel het besluit om al mijn opdrachten stop te zetten.

We zijn nu een week verder en ik besef mij dondersgoed hoe bevoorrecht ik ben. Als bestuurslid bij ZP Dalfsen, maar ook als nieuwsconsument, krijg ik vele verhalen mee van ondernemers die het moeilijk hebben. Mensen die net risico hebben genomen krijgen nu de rekening gepresenteerd. Om maar niet te beginnen over de zieke mensen, het zorgpersoneel, en de kinderen en volwassenen die niet  veilig zijn in hun eigen huis.

Na zo’n alinea is het even zoeken naar een positieve noot om mee af te sluiten. De reden dat  ik dit deel is omdat ik weet dat veel mensen de afgelopen weken hebben geworsteld en wellicht nu nog steeds worstelen. Ieder zijn verhaal doet er toe. Ik ben er van overtuigd dat we er als maatschappij anders uitkomen. Belangrijk is dat je je verhaal deelt met de mensen om je heen. Wat iedereen zijn verhaal telt. En delen helpt. Trust me.